Met een dubbel gevoel loop ik ’s ochtends het hotel uit. Ik baal want we verlaten New York en ik ben blij want nu gaan we beginnen aan de rest van onze reis. De koffers passen nu al niet meer dicht, maar toch lukt het om alle spullen enigszins mee te krijgen in de taxi.

Die taxi brengt ons naar Newark Airport. Niet om naar huis te gaan, maar om onze huurauto op te halen. Rijden in New York is geen pretje en de metro werkt er prima, dus we zagen geen reden om meteen een auto te huren. Eenmaal daar aangekomen kiezen we na allerlei papierwerk een auto uit. De koffers passen er precies in. Vanuit Newark, dat in de staat New Jersey ligt, rijden we terug richting New York. Via The Bronx komen we in Connecticut uit, de derde van de vijf staten waar we vandaag doorheen zullen rijden.

Een snelweg is – de naam zegt het natuurlijk al – snel, maar niet erg mooi. We besluiten al snel om die te verlaten en langs kustweggetjes te rijden. Helaas ligt de kust niet zo langs de weg als we gehoopt hadden en staan er vooral veel stoplichten, waardoor deze weggetjes allesbehalve snel zijn. Gelukkig zijn we nog altijd in Amerika en spotten we een hoop “typische” huisjes. Helemaal van hout, met een trappetje en/of veranda en in alle kleuren van de regenboog.

Het is hier midden in de zomer vooral erg groen. Deze streek staat bekend om zijn “Indian Summer”: in de herfst krijgen de vele bomen alle kleuren van regenboog en dat schijnt prachtig te zijn. Nu waren het tot onze spijt allemaal groene bomen. Ook heel mooi, maar verschil met Nederlandse bomen zagen we niet. We besluiten weer op de snelweg te gaan rijden.

Na een paar uur zijn we bij New Haven. Yale University, één van de vijf Ivy League universiteiten, ligt in New Haven. We verlaten de snelweg en rijden naar Yale. Al snel komen we een bord met “Welcome Yale University” tegen. Een kijkje op de plattegrond laat al snel zien dat Yale University gewoon deze hele wijk beslaat. Gewoon. Bij gebrek aan tijd rijden we naar een binnenplein, waar het ondanks de zomervakantie gewoon druk is. Rondleidingen, summer school… Deze school gaat volgens mij nooit dicht.

We stappen daarna snel weer in de auto, want dankzij de stoplichtwegen moeten we nog een flink stuk rijden. Na een tijdje verlaten we de snelweg weer. We gaan richting Newport en zijn daarmee in de vierde staat van vandaag: Rhode Island.

Newport ligt op een mooi maar toeristisch eiland in het zuiden van Rhode Island. Er zijn een aantal toeristische routes die ook langs de weg worden aangegeven. We rijden door de stad richting de kust, waar o.a. een haven, een fort, het zomerhuis van de vroegere president Eisenhower, een vuurtoren en bovenal mooie natuur te vinden zijn. Maar dan wordt het mistig. Of da’s eigenlijk niet waar. Het was al mistig, maar hier op eiland in het zuidelijkste puntje van Rhode Island wordt het wel errrrg mistig. De haven en het fort zien we nog, maar op een gegeven moment kunnen we niet meer verder dan een paar meter vooruit kijken. We rijden langs de vuurtoren maar zien ‘m niet…

De haven op de achtergrond

We rijden terug het dorp in waar de mist al minder lijkt. Leuk feitje trouwens: in Amerika moet je verplicht stilstaan bij een stopbord. Staat er zo’n bord, dan moet dus elke auto naar dat bord rijden, stoppen en weer verder rijden. Toen met de mist iedereen de toeristische route van Newport leek te verlaten stonden we letterlijk in de file voor zo’n stopbord!

Het wordt steeds later en dus gaan we weg uit Newport en op naar Cape Cod. Cape Cod ligt in de vijfde staat van vandaag: Massachusetts. Het schiereiland trekt in de zomer veel toeristen, zowel Amerikaans als uit het buitenland. Het staat dan ook bekend om de mooie stranden die er zijn. Na nog een heel eind rijden vanuit Newport komen we rond half 7 aan in ons hotel op Cape Cod. Het is al donker en we hebben honger. Een pizzarestaurant is vlakbij.

Iedereen die wel eens in Amerika is geweest kan het denk ik beamen. Een grote pizza is in de Verenigde Staten écht groot. Met z’n drieën deelden we een grote pizza en een salade, maar die pizza ging maar voor de helft op. In het hotel hadden we een koelkast én een magnetron, dus de pizza ging op z’n Amerikaans in een doggy bag mee naar huis, ehm, naar het hotel.